Wrocław
Wrocław był miastem, w którym w czerwcu 1982 r. podjęto decyzje o utworzeniu Solidarności Walczącej. Przez cały okres działalności SW pełnił funkcje Centrali, we Wrocławiu podejmowano kluczowe decyzje dla całej organizacji, odbywały się posiedzenia władz organizacji, tj. Rady SW i Komitetu Wykonawczego SW. Do XI 1987 r. w mieście ukrywał się przewodniczący SW Kornel Morawiecki, korzystając z ponad 50 konspiracyjnych lokali. Do czołowych działaczy SW we Wrocławiu należeli także: Hanna Łukowska-Karniej, Wojciech Myślecki, Paweł Falicki, Michał Gabryel, Cezariusz Lesisz, Andrzej Zarach, Zbigniew Oziewicz, Jan Pawłowski, Romuald Lazarowicz.
Wrocław był największym ośrodkiem drukarskim SW. W latach 1982-1990 ukazało się kilkanaście pism związanych z organizacją, w tym od VI 1982 r. najważniejsze z nich - wrocławska „Solidarność Walcząca”, a ponadto: „Biuletyn Dolnośląski”, „BIS. Biuletyn Informacyjny SW”, „Replika”, „Wiadomości Bieżące”, „Solidarność Dolnośląska”, „Walka”, „Replika”, Jednością Silni” „Kontra”, „Liczą się czyny”, „Myśli”, „Niteczka”, „Wolna Polska”. W latach 1982 -1990 we Wrocławiu wyemitowano ponad 100 audycji Radia SW. Ekipami radiowców kierowali kolejno: R. Lazarowicz (19 audycji), Krzysztof Tenerowicz (14) i Jan Krusiński (70). Istotną rolę w funkcjonowaniu SW we Wrocławiu odgrywały działania kontrwywiadowcze, za które odpowiadał Jan Pawłowski.
14 XII 1983 r. aresztowano Kazimierza Klementowskiego, organizatora i koordynatora części pionu druku i kolportażu. W wyniku śledztwa została zdekonspirowana część drukarni i mieszkań konspiracyjnych, aresztowano ponad 40 osób. Latem 1984 r. aktem oskarżenia zostały objęte 34 osoby (w dwóch sprawach), ostatecznie sprawy umorzono na mocy amnestii. Pomimo wpadki, dzięki decentralizacji druku, nie wpłynęła ona znacząco na funkcjonowanie organizacji. Głównym ideologiem SW oraz autorem najważniejszych dokumentów programowych był Kornel Morawiecki . W 1987 r. wraz z W. Myśleckim i A. Zarachem opracowali „Zasady ideowe i program Solidarności Walczącej”.
9 XI 1987 r. na skutek złamania zasad konspiracji aresztowano przewodniczącego SW K. Morawieckiego i H. Łukowską-Karniej. Do sierpnia 1988 r. funkcję Przewodniczącego SW sprawowali działacze spoza Wrocławia (A. Kołodziej, J. Chmielowska), następnie ponownie K. Morawiecki.
W 1989 r. SW była przeciwna porozumieniu przy Okrągłym Stole, domagała się całkowicie wolnych wyborów, wezwała do bojkotu wyborów zaplanowanych na 4 VI 1989 r., była też przeciwna wyborowi gen. Wojciecha Jaruzelskiego na prezydenta. W VI 1989 r. jawnym przedstawicielem SW z Wrocławia został W. Myślecki.
oprac. Grzegorz Waligóra
Zobacz także
-
Deklaracja Solidarności Walczącej - broszura wydana przez Agencję Wydawniczą SW w 1987 r., IPN BU 003273/524 t. 4, s. 115-137
-
Solidarność Walcząca. Wolni i Solidarni nr 17/161 z dn. 6-20 IX 1987 r., IPN BU 003273/524 t. 4, s. 141
-
Informacja z dn. 23 I 1987 r. dot. nielegalnej organizacji pn. Solidarność Walcząca, IPN Wr 032/805, s. 75-78
-
Działacze „Solidarności Walczącej” w czasie mszy św. z udziałem papieża Jana Pawła II w 1983 roku we Wrocławiu, IPNBU-7-6-16-4
-
Solidarność Młodzieży. Pismo Młodzieżowego Ruchu Oporu Solidarności Walczącej
Nr 4/7 z 1986 r. Wydanie wrocławskie. IPN Ka 240/72
-
Notatka służbowa Wydziału III-1 WUSW we Wrocławiu z dn. 29 VI 1985 r. dot. głównego figuranta sprawy operacyjnego rozpracowania krypt. „Tarantula” – Kornela Morawieckiego, IPN BU 0364/363 t.1, k. 5-9.
SOR "OŚMIORNICA"
-
NSZZ Solidarność 1980–1989, t. 2, red. Łukasz Kamiński, Grzegorz Waligóra, Warszawa 2010
Artykuł: Łukasz Kamiński, Grzegorz Waligóra, Solidarność Walcząca
-
Ośmiornica – czyli Solidarność Walcząca na celowniku bezpieki
Materiały dla uczniów ze specyficznymi potrzebami edukacyjnymi